Συνέντευξη με τον Τριγωνοψαρούλη!

«Είμαι δικός σου, είμαι ο εαυτός σου»

Τριγωνοψαρούλη, πώς νιώθεις που 28 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία σου, στις 17 Μαρτίου 1997, σε έχουν διαβάσει και αγαπήσει τόσα παιδιά; 

Είμαι πολύ χαρούμενος που με ξέρουν τόσα παιδιά. Μερικά έχουν μεγαλώσει και έχουν δικά τους παιδιά και με διαβάζουν κι αυτά. Υπάρχει μεγαλύτερη χαρά; Η παρέα μας όλο και μεγαλώνει. Κι όλοι μαζί, κι ο καθένας ξεχωριστά, αγωνιζόμαστε για το δικαίωμα καθένας μας να είναι διαφορετικός, ξεχωριστός, μοναδικός, δηλαδή να είναι ο εαυτός του. 

Α! Τι; Είσαι 28 χρονών; 

Ναι! Το βιβλίο μου. Όχι εγώ. Εγώ δε μεγαλώνω. Δεν είμαι μεγάλος, είμαι κλασικός. Είμαι όπως την πρώτη μέρα που με έγραψε ο συγγραφέας μου. Πάντα χαρούμενος, αγαπησιάρης, διεκδικητικός, αγωνιστικός, φιλικός, κοινωνικός… 

Φτάνει, καταλάβαμε. Θα μας πεις τώρα το μυστικό της δύναμής σου; Πώς νικάς τον Αχινό, τον Άρη Ψαροφαγάκη; 

Δεν έχω καμία δύναμη, ούτε υπερδύναμη. Δεν είμαι υπερ-ήρωας. Απλά παίρνω δύναμη από την αγάπη των φίλων μου και βρίσκω μαζί τους τις πιο έξυπνες λύσεις να σταματάω τα σχέδια του Αχινού. «Αγάπη δώσε και θα δεις/ να σε αγαπούν πόσους θα βρεις…». Αυτό είναι το μυστικό μου. 

Αυτό είναι τραγούδι; 

Ναι, ό,τι θέλω να πω στους άλλους, και θεωρώ σημαντικό να το θυμούνται, το λέω με τραγούδι. Πόσα παιδιά δεν έχω ακούσει να τραγουδούν «Εγώ είμαι εγώ/ κι ας έχω μεγάλο αδελφό/ τον αγαπώ/ αλλά εγώ είμαι εγώωω». Αυτό είναι ό,τι νιώθει ο Τριγωνομικρούλης για εμένα και το σέβομαι. 

Τι θα έλεγες σε ένα παιδί σήμερα; 

Να είναι η καρδιά του ανοιχτή αγκαλιά για όλους. Κανέναν δε διώχνουμε από το παιχνίδι, κανέναν δε διώχνουμε από την παρέα. Δε λέμε ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να είναι ο εαυτός του; Ε, αυτό το σεβόμαστε και το αποδεχόμαστε εμείς πρώτοι στην παρέα μας και μετά το ζητάμε και από ολόκληρη την κοινωνία. Πώς θα γίνει παγκόσμια ειρήνη αν δεν έχουμε ειρήνη στην αυλή του σχολείου μας; 

Κι αν κάποιος ενοχλεί; Κι αν κάποιος είναι βίαιος; 

Τον βοηθάμε να ανακαλύψει το λάθος του και να αλλάξει συμπεριφορά. Κι ο Μεγάλος Καρχαρίας, τον οποίο τόσο αγαπούν τα παιδιά και είναι φίλος μου πια, θυμάστε στην αρχή που ήθελε επιβληθεί με τον φόβο; Όταν είδε ότι δεν τον φοβόμαστε, κατάλαβε. Κι άλλαξε συμπεριφορά. Και τώρα παίζουμε μαζί. 

Και στο θέατρο; 

Βεβαία. Και μόλις βγει ο Καρχαρίας, γεμίζει η σκηνή. Αρέσει σε όλους μας που έχουμε γίνει θεατρική παράσταση, μιούζικαλ, ταινίες animation. Έτσι συναντούμε όλο και πιο πολλά παιδιά. Αλλά πάντα σε όλα λέμε ότι ξεκινήσαμε από ένα βιβλίο. Ένα βιβλίο που μπορείς να το έχεις πάντα μαζί σου, να το κρατάς αγκαλιά, να το διαβάζεις το βράδυ και μετά να το βάζεις στο μαξιλάρι και να κοιμηθείς μαζί του. 

Τότε θα δεις τα πιο ωραία όνειρα; 

Τα πιο θαλασσινά. Κι εγώ θα πρωταγωνιστώ σε αυτά σε νέες θαλασσοπεριπέτειες, που θα είναι του κάθε παιδιού οι ονειροπεριπέτειες. Αυτό σημαίνει ότι είμαι κλασικός, ότι δηλαδή ανήκω στα παιδιά, στους μικρούς φίλους που με συναντούν στα βιβλία, στο θέατρο, στη σκηνή, στα τραγούδια, στη φαντασία τους.